Այս ահավոր օրերին Երևան ժամանած ամերիկացի բարձրաստիճան հյուրերը չեն կարողանում թաքցնել իրենց ուրախությունը կատարվածից։ Նրանք այնքան անհաղորդ են մեր վշտին, որ չեն էլ հասկանում, թե ինչու պետք է ցույց չտան իրենց խանդավառությունը։
Արայիկն ասում էր. «Եթե Շուշին կորցրեցինք, ես ինքս ինձ կխփեմ»:
Մեկ ուրիշն ասում էր. «Ես միշտ այստեղ եմ լինելու, մի պատ էլ մնա՝ նստելու եմ այդ պատի տակ»:
Բաբայան Սյամոն ասում էր. «Ես վերջին մարդն եմ լինելու, ով դուրս կգա Արցախից»...
Ա՛յ ջադուբազներ, ղուռումսաղներ, բաշիբոզուկներ ու բեդովլաթներ, մինչև ձեր ձևափոխությու՞նն էր Հայաստանը դեմոկրատական, մարդու և ազատ խոսքի իրավունքները պաշտպանող, թե՞ հիմա...
Արցախում մենք պարտվեցինք որպես կենսունակ ազգ մնալու քննության առաջին փուլը։ Շուտով ստիպված կլինենք երկրորդ քննությունը տալ Հայաստանի մատույցներում, ու միայն այդ քննության արդյունքում կամ կանցնենք հաջորդ փուլ, կամ դուրս կմնանք ազգերի գոյության պայքարի էջերից։
Նոյեմբերի կեսերին Ադրբեջանում տեղի է ունենալու ՄԱԿ կլիմայական մեծ խորհրդաժողովը, որը հայտնի է COP29 անունով։ Այդ միջոցառումը Ադրբեջանի համար կարևոր է մի քանի առումներով՝ երկրի միջազգային հեղինակության բարձրացումից մինչև Արցախում իրականացված ցեղասպանության միջազգային անուղղակի լեգիտիմացում։